25-02-1
Aanrijding!
Ik kon de tegemoetkomende fietser niet ontwijken. Hij knalde tegen de linkerkant van mijn vierwieler aan. We bleven beide staan, dankzij ‘mijn’ vier wielen.
We waren uiteraard beide geschrokken. Hij begon agressief te schelden en duwde mijn fiets heen en weer. Het lukte hem niet mij om te duwen. Hij was vast onder invloed van iets. Mijn excuses hielpen niet om hem rustiger te krijgen.
Wel kreeg ik de klep van de half openstaande mand tegen mijn hand. Ik voelde mijn hand blauw en dik worden in mijn wanten.
Gelukkig vertrok hij weer. Een paar mensen die het gezien hadden kwamen naar me toe en vroegen hoe het mij ging. “Hij reed tegen U aan hoor, U kon er niks aan doen.”
Tja. Dat dacht ik ook.
Ik inspecterende mijn hand. Ik zag een paar blauwe vingers, geen open wond gelukkig.
Mijn horloge trilde. “Gevallen. Noodoproep” las ik op het scherm. Blijkbaar was ik toch wel hard door elkaar geschud!
Ik tikte op het scherm. Het horloge werd weer stil.
In het cafeetje waar ik met een vriendin had afgesproken liet ik koud water over mijn hand stromen. Fijn. De pijn nam af. Daarna bestelde ik cappuccino en kwam rustig bij van de schrik.
Vriendin was wat laat, omdat twee bussen waren uitgevallen. Ze had een half uur bij de halte staan kleumen bij een temperatuur rond het vriespunt!
Wat ben ik blij, dat ik dankzij de vierwieler kan fietsen! Maar ik ontmoet liever geen agressieve tegenliggers meer 😀😀
En dankzij de vierwieler stond ik stevig en ben ik niet gevallen!
Mijn fiets heeft ook geen schade denk ik. Want ik fietste zonder problemen naar huis.
Thuis smeerde ik Arnica gel op de blauwe vingers. De zwelling nam snel af en daardoor ook de pijn.
