2024-12-1
Fiets
Al lang vroeg ik me af wanneer ik van mijn tweewieler zou vallen, hoe lang ik überhaupt nog zou durven fietsen. Bij het opstappen slinger ik, bij afslaan naar links stap ik vaak af, want ik durf niet altijd op mijn spiegel te vertrouwen, hand uitsteken durf ik ook niet altijd…. Soms sla ik wel soepeltjes af, na achterom gekeken te hebben. Dat zal wel met de levodopa spiegel in mijn bloed te maken hebben.
De bocht nemen gaat de ene keer beter dan de andere… daar schreef ik anderhalf jaar geleden al over!
Financieel had ik natuurlijk allang rekening gehouden met de komst van een driewieler. Want zijwieltjes op de eigen fiets laten zetten…. deskundigen waren er niet enthousiast over.
En als ik eenmaal aan een driewieler toe ben, wil ik niet 9 - 12 maanden op de WMO hoeven wachten. Andere dorpsgenoten deden dat wel, ik ben ongeduldiger.
Toen begon het vaker te regenen, blaadjes op de straat maakten de weg glad. Verstand gebruiken, Ria, dus vaker met de bus.
En toen las ik een stuk in de krant over een opvouwbare VIERwieler!
Leidsch Dagblad 6 november 2024
Dat was leuk voor Scouters! En misschien ook voor mezelf.
Ha ha!
“De fiets staat al beschreven op Scouters, mevrouw Snoek. Maar U mag natuurlijk altijd een afspraak maken voor een proefrit.” Dat is natuurlijk weer Ria. Eerst doen, dan denken. Collega Corien ‘doet’ de fietsen bij Scouters, ik had er vorig jaar vluchtig naar gekeken. Later goed lezen. Dacht ik. Als ik er aan toe ben.
Ik maakte een afspraak voor de proefrit, over drie weken. Dan had ik ruimte in de agenda.
Hartklachten
Vervolgens kreeg ik hartklachten. Die had ik al , maar ik dacht dat de moeheid door Parki kwam. De neuroloog adviseerde meer entacapone in te nemen (dat versterkt de werking van levodopa).
Mijn apple horloge is geen arts, en soms erg dom, maar nu was het klokje slimmer dan de neuro-loog. Want sinds mijn eerste atriumfibrillatie ‘s nachts, houdt het klokje AF bij. (Atriumfibrillarie). Na juni was dat meestal ‘minder’ dan 2%’, na een nieuwe aanval 3%, en vervolgens na een paar dagen van moeheid zonder dat ik een aanval opmerkte…. 4%!
Ooo?
Ik ging zoeken naar meer gegeven en zag torenhoge hartslagen, tijdens de wandeling op zondag in de waterleidingduinen, maar ook op de vrijdag en zaterdag daaraan vooraf en op de maandag erna, toen ik Oegstgeest ineens zo ver weg vond…. 7 km vanaf mijn huis… normaal is dat voor mij gewoon ‘woon-werk’ verkeer… Het staat beschreven in mijn blog van november
De dag erna belde ik met cardiologie, startte met sotalol en kreeg na een week een controle-ECG in het ziekenhuis. Nu hopen dat ze mijn hart weer wat beter kunnen laten kloppen. Want nu stijgt de hartslag bij elke kleine inspanning (loopjes van 2 - 5 km; fietstochtjes van 7-8 km). 28 november telefonisch consult.
Intussen ruimde ik mijn archieven op (van de nood een deugd maken, want ik moest toch diverse afspraken en bezigheden afzeggen), en verdiepte mij een beetje in cardiologie. Ik wil graag begrijpen wat er gebeurt, artsen kijken immers alleen naar hun eigen specialisme.