De Nooij. 08.02.32 Johanna de Nooij
Willem de Nooij en Maria Doornebal kregen in Ede 12 kinderen, 6 jongens en 6 meisjes
Johanna (Anna) was het twaalfde kind, de zesde dochter
Johanna Gysbertha, geboren in Ede 15 maart 1900; overleden in Utrecht op 7 maart 1949 (hersentumor);
ongehuwd, geen kinderen; boekhoudster 08.02.32
Originele foto gekregen van Bep Langkamp-de Nooij, Jan dochter. Links Cor 3-10-1898- 13-3-1994 08.2A.31, middelste (en jongste) is An (15-03-1900- 7-03-1949 08.02.32), rechts een vriendin
Achterop staat 1916. 4 vd 5 zussen de Nooij. Volgens Ge Wimzoon: Helemaal rechts Marie Snoek-de Nooij, achterste Anna, helemaal li Mien, zittend Cor
Johan de Nooy vertelt:
(uit zijn boek Het geslacht de Nooij in de Gelderse Vallei en Veluwezoom, 2021)
In de familie vond men Anna een cynische zuurpruim. Wél een intelligente, trouwens. Haar rapport van de Lagere School laat vooral achten en negens zien.
Zij werkte bij verffabriek Macostan als boekhoudster, directiesecretaresse en was ook het onkreukbare geweten van de directie. Zij behandelde o.a. de post en normaal werden de postzegels van de enveloppen afgeknipt, voor de zending van de kerk. Maar als er bij toeval een ongestempelde zegel op een envelop zat, knipte ze die doormidden, want de PTT had er het werk voor gedaan en die zegel mocht dus niet afgeweekt en een tweede keer gebruikt kunnen worden! Cor en Anna volgden in Utrecht een opleiding. Ze reisden elke dag heen en weer en tussen de middag aten ze hun boterham bij de familie Brünink. Zij hebben toen Anna Brünink een keer mee genomen naar Ede en die ontmoette daar Hendrik de Nooij ..... en zóóó is het gekomen.
Toen Coos Hendrik dochter een keer met nicht Go bij Opa Willem en de tantes logeerden waren de twee meiden in bed lekker aan het roddelen en giebelen. In het kamertje er naast (dun wandje) sliep tante Anna, die begon dan heel demonstratief psalmen te zingen. Zij was heel vroom, “zo vroom als gemalen poppenstront”, aldus haar broers.
Anna was eens op bezoek in Bennekom (±1947) bij haar schoonzus, weduwe van Jan de Nooij, Cor de Nooij-Weeda. Die had net een flinke woordenwisseling met haar tienerdochter Corrie die niet de gemakkelijkste was. Anna meende te moeten bijspringen en bood aan dat Corrie een poosje in Ede zou logeren. Dat wilde ze niet. Wel: niet goedschiks, dan maar kwaadschiks en Anna probeerde haar onder dwang mee te nemen. Dat is op een complete vechtpartij uitgelopen, maar het eind van het liedje was dat Corrie niet meeging!
Van Anna is de gevleugelde uitdrukking: “ik ben niet boos, maar bedroefd”.
In de oorlog had zij met generaal Hackett veel contact, en leerde daardoor heel goed (Oxford-)Engels spreken.
Ze kreeg in 1948 een hersentumor en is in Utrecht in het Diaconessenziekenhuis overleden. Haar ogen puilden aan het eind helemaal uit en ze sprak wartaal. (Nu zou je dat een delier noemen; RS)
Het ziekenhuis wilde graag haar lichaam voor onderzoek, maar dat heeft de familie geweigerd, vooral omdat de behandelend arts een arrogante man was, die zich tijdens de behandeling weinig liet zien en al helemaal geen uitleg gaf.
Johan (Jacobuszoon) mocht niet mee naar de begrafenis, want “die was nog te klein”; hij vond dat oneerlijk want het iets oudere buurmeisje Janneke de Nooij (dochter van Henk) mocht wél mee. De drie tantes liggen in één graf begraven op de Assakkerweg, Oud K11
Deze oorkonde is behalve aan Anna ook aan Mien, Cor en Jacobus toegekend. Ze kregen ook oorkondes van Churchill en van Eisenhower.
De foto's hiernaast en hieronder komen uit het boek van Johan de Nooy, (Het geslacht de Nooij in de Gelderse Vallei en Veluwezoom)
28 augustus 2021.
Bord dat Anna kreeg toen ze 25 jaar in dienst was bij Macostan. Na haar overlijden kreeg zus Cor dit bord.
Na overlijden van tante Cor hing het tot zijn overlijden 1992 bij Johan Snoek (Govertzoon) aan de muur.
In 1992 erfde zijn dochter Ria Snoek het bord.
Het lijkt me echter dat het beter op zijn plaats is in het familiearchief, dat door Johan de Nooy wordt beheerd.
Generatie 09 komt later - ik ga nu eerst stamboom Snoek uitwerken