2024-11-4
Opruimen en Biodanza
Een paar maanden geleden overleed de broer van een wandelmaatje. Bij het leeghalen van het huis kon ik niet helpen, maar er waren ook heel veel archiefmapen, vnl. bankafschriften en andere financiële zaken, maar ook mappen met informatie van en over zijn werk.
“Kan ik je misschien met de mappen helpen?” bood ik aan.
“Graag! Alles ouder dan 5 jaar mag weg” was het antwoord.
Al doende bedacht ik, dat ik in de berging ook nog veel archief had liggen. Van mijn tante, overleden in 2018, en van mijn vader, overleden 2012….
Met mijn nieuwe boodschappenkar reed ik mappen naar boven, zocht ze uit, en bracht het meeste (met de kar) naar de papierbak. (Gisteren zag een man me hannesen en hielp me even. Tja, volgende keer kan ik beter NA het innemen van de parkinson-medicatie naar de papier gaan, in plaats van er vlak voor 😀)
En zowaar, na een maand was het hangmappenkasje leeg!
Boven op dat kastje stonden twee verhuisdozen, vol met fotoboeken, losse foto’s, dagboeken, oude agenda’s…. Lieve hemel, waarom had ik die agenda’s niet eerder weggedaan?!
Er was ook een koffertje vol brieven, daar hield ik alleen een paar briefjes van mijn broers en zussen aan oma en tante van apart. Tenslotte waren al die brieven niet aan mij gericht.
Ik mailde mijn zussen en schoonzus, met foto’s van de brieven. “Leuk Ria, bewaar maar voor me”. Of: "Dank je wel, maar ik heb aan je foto van de brieven genoeg".
Vervolgens maakte ik ook maar een begin met opruimen van oude mappen van mijzelf. Tenslotte kan ik nu nog uitdelen, als er iets leuks voor iemand tussen zit. Mijn jongste zus ( executeur) is erg blij , dat ik haar dit werk bespaar. :-).
Dubbel
Omdat ik ondanks het starten met sotalol (zoals ik in mijn vorig blog vertelde) nog steeds een hoge hartslag heb bij inspanning, heb ik natuurlijk ook veel tijd. Mede daarom, voelt dit opruimen ook wat dubbel, alsof ik me aan het voorbereiden ben op afscheid nemen van dit aardse bestaan.
Biodanza
Een Biodanza les ( vivencia) heeft altijd een thema. Gisteren was het thema ‘ruimte’.
"Denk aan ruimte innemen, of: durf je ruimte in te nemen?" benoemde de docent. Ik dacht natuurlijk aan het opruimen, waar ik mee bezig ben.
Tijdens de vivencia voelde ik een paar keer tranen prikken. Een van de dansers vroeg zachtjes (want je mag niet praten tijdens een Vivencia). “Ben je blij, of verdrietig?” “Verdrietig” antwoordde ik zacht. Ze omhelsde me. Heel lief. Kort daarna waren we klaar. Ze bleef bij me, liet me praten.
Ik heb zelden een groep meegemaakt waar mensen zo lief en begripvol zijn, als bij Biodanza.
Ooit vroeg ik een mededanser hoe dat komt.
“Van Biodanza word je aardig”, zei hij.
Mocht je ook enthousiast zijn of het willen proberen: veel dansplezier!
***********
Meer over Biodanza lees je in eerdere blogs
2023-09: Biodanza een achtergrond artikel
verder word Biodanza af en toe door mij genoemd, bijvoorbeeld in de komende blogs