Eind januari 2021 maakte ik kennis met de neuroloog, mevrouw S.

Ik werd uitgebreid getest. Ik schrok van het krachtverlies in mijn rechter been. Dus daarom kon ik niet in de eco-stand fietsen…

De neuroloog was duidelijk in haar conclusie. De klachten werden veroorzaakt door de ziekte van Parkinson. Ze kon een MRI van het hoofd aanvragen, maar ook zonder dat was ze zeker van haar diagnose. Haar advies was om te starten met levodopa in een heel lage dosering, na een week of zes zou ze me bellen. Als de klachten minder werden, wisten we het 100% zeker en was verder onderzoek niet nodig. En zo geschiedde. Nu maar hopen dat ik de medicatie verdroeg.

Ik werd lid van de Parkinson vereniging, maar verder verdiepte ik me er niet in. Ik had andere zorgen.

Toen Dries (mijn echtgenoot) hoorde, dat het inderdaad Parkinson was, schrok hij zich te pletter. 

“Maar ik had je toch al verteld dat het Parkinson is?”

“Ik geloofde je niet….” Zuchtte hij.

Ik appte een paar vriendinnen, die van het consult met de neuroloog afwisten en ging eten klaar maken. Prompt ging de telefoon. “Ria, wat erg! Dit vertel je toch niet via de app!” Tja. Ik belde haar later terug, want koken en bellen ging niet goed (meer) samen.