Hart 

En dat hart…. Atriumfibrilleren in juni, volgens de hartecho moet ik het al langer hebben. Dankzij mijn horloge ontdekte ik een hoge hartslag (150-160 p minuut) als ik actief ben. En daaaar word je moe van….. Over het horloge en het hart schreef ik vaker, onder andere in de blogs 2024-10-4  en 2024-11-3. 

ADHD

De moeheid bleek dus door hartklachten te komen, niet door Parki. En dat remt me beter af dan de fysio (die twee jaar geleden al vond dat ik teveel doe) of de ergotherapeut. Want bij moeheid door te hoge hartslag heeft het geen zin, door te willen hollen.

Dat ik daardoor soms wat down ben: “het vergaat ADHD’ers mentaal beter als ze in beweging blijven” wist Ron.

Ik heb de diagnose nooit gekregen, maar mensen die me (van vroeger) kennen zullen deze diagnose niet betwijfelen denk ik. Een voorbeeld van je beter voelen bij beweging is de mentale dip, toen ik rust nam, nadat mijn horloge de hoge hartslag  bij elke activieit liet zien. Ik ging opruimen… maar mentaal was het ook een pittige periode. (Blog 2024-11-4) 

Andere fiets, afscheid van de fietsgroepjes?

Eind november kocht ik een vierwielfiets. Stabieler, langzamer, op hobbelige en scheve weggetjes moet ik “tegen sturen”. Maar ik ben niet meer bang om te vallen, en als een fatbike of ander voertuig me aanrijdt blijf ik waarschijnlijk ook overeind! 

Ik denk dat ik niet meer met fietsgroepjes mee kan. Maar ach, bij de laatste groepsfietstocht haakte ik na 22 km al af door moeheid. Terwijl ik afgelopen zomer nog genoot van een tocht van 70 km! Niet achterom kijken, Ria, daar word je verdrietig van.