SCHIEDAM – Als we eens nagaan hoe belangrijk de positie van vrouwen in de kerk is, ongeacht de geloofsstroming, dan lijkt het vanzelfsprekend en alsof het nooit anders geweest is. Maar toen Maria Snoek in 1945, na de Tweede Wereldoorlog, het landschap van de gereformeerde kerk overzag, was ze allerminst onder de indruk. Ze vond de positie van de vrouw in de kerk veel te beperkt. Ze ging strijden voor een betere positionering – en dat een kwart eeuw vóór een bredere maatschappelijke emancipatiebeweging.  

Maria Snoek was onder de indruk geraakt van een prikkelende publicatie van Cornelia gravin van Limburg Stirum (1868-1944). De freule had in Arnhem een opleiding gestart, de Gereformeerde Opleiding voor Zending en Evangelisatie (GOZE). Postuum vond de freule in Maria een gedreven medestandster. Direct na de oorlog ging Maria met veel meisjes en jonge vrouwen naar deze opleiding. Er volgde een korte stageperiode in Oegstgeest, waar Maria als evangeliste haar werk deed, een functie die mede door GOZE mogelijk was geworden. 
Hetzelfde deed zij later in het Friese Ooststellingwerf, met name in het jeugdwerk. Zij regelde uitstapjes en leidde jongens-, meisjes- en vrouwenclubs. Ook stond ze aan het hoofd van twee zondagsscholen. Hier was ze zeer populair, zoals verderop in dit In Memoriam beschreven staat.  

In de gereformeerde kerk was Maria Snoek een begrip, ook nadat de gereformeerden in 2004 ‘opgingen’ in de Protestantse Kerk Nederland. Want ook nadat ze haar vrouwenemancipatie in de kerk had bereikt, bleef ze als gepensioneerde zeer actief. Ze kwam in aanraking met het Vluchtelingenwerk Schiedam, dat zich in eind jaren zeventig actief inzette voor vluchtelingen uit Chili. Ze werd ook actief in Amnesty International. Als tachtigplusser nam ze vijftien jaar geleden deel aan de maandelijkse wakes bij de twee detentieboten, die toen in de Merwehaven lagen; daar zaten uitgeprocedeerde asielzoekers opgesloten. Tijdens die wakes werd geprobeerd de bootbewoners een hart onder de riem te steken. Met een twinkeling in haar ogen herinnerde Maria Snoek zich dat de politie hen een keer sommeerde het terrein te verlaten. Daarop hieven de deelnemers het lied ‘We shall overcome’ aan. Het kon Maria tot op hoge leeftijd ontroeren.  

Ze is bijna honderd jaar oud geworden. Amper acht weken van de volle eeuw af. Ze overleed op dinsdag 7 augustus in Schiedam, waar ze 54 jaar gewoond heeft. Haar pelgrimstocht is volbracht, zegt de familie in de overlijdensadvertentie. Haar stoffelijk overschot is bijgezet in het familiegraf in Gorinchem. 

Zoals zo veel pubers begon ze twijfels te krijgen over het geloof. “Waarom laat God al die ellende in de wereld toe?” Waarop haar broertje haar met een simpele opmerking van haar twijfels afhielp: “Dat doet God niet, dat doen de mensen.” Maria ging op catechisatie en deed in 1940 samen met vijftien jongeren belijdenis van haar geloof. In 1942 kwam er een nieuwe dominee in Renkum. In deze oorlogsperiode gaf deze ds. Ben Smeenk (1908-2002) heldere antwoorden op bijvoorbeeld de vraag welke overheid nu precies gediend moest worden: de wettige! Sinds die tijd heeft Maria het geloof niet meer losgelaten – en andersom. 
Ze is nooit getrouwd geweest. Dat hebben veel mannen betreurd, want ze was een knappe verschijning. Zelf zei ze terug te kijken op een fantastisch, heerlijk leven. 
 

Houten been

Het voormalige kerkje werd in de zomer van 1932 aangekocht door de Evangelisatie Vereniging Nijeberkoop e.o. Het houten gebouwtje stond oorspronkelijk aan de Belgische wijk in Jubbega. Het Evangelisatie-gebouwtje werd in de zomer van 1932 herbouwd aan de Grindweg/Twijtel in Nijeberkoop. Op 18 december 1932 werd het kerkje in gebruik genomen. In maart 1958 is het kerkgebouwtje afgebroken, omdat het geen bestaansrecht meer had. Meester: `De naam van juffrouw Snoek is altijd bijgebleven. Ze was geliefd in het dorp en viel extra op door haar houten been.'

website

website nieuweooststellingwerver.nl