Met de Parkinson hield ik me nauwelijks bezig. Dat kwam later wel. Ik las wel mijn wilsbeschikking nog een keer door en paste deze iets aan. Tenslotte had ik behalve een chronisch progressieve ziekte nu ook een andere contactpersoon, in plaats van Dries. Dat werd mijn jongste zus, die ook mijn executeur zou worden.

Ik ben al een jaar of veertig lid van de NVVE, vereniging voor vrijwillig levenseinde.

De wilsbeschikkingen aangaande euthanasie en niet reanimeren kon ik in mijn ‘account’ aanpassen. Evenals de volmacht: als ik niet meer zelf kan beslissen over medische zaken is mijn zus gerechtigd dit voor mij te doen. Een print ervan stuurde ik naar mijn huisarts en besprak het ook met haar.

“Wilt u elk jaar een nieuwe print?” vroeg ik aan het eind van het gesprek.

“Nee hoor, eens in de twee jaar is ook goed”, was haar antwoord.

In januari 2023 vroeg ik mijn beste vriendin als tweede contactpersoon (na instemming van mijn zus). De nieuwe volmacht printte ik uit en stuurde die naar mijn huisarts. In mijn agenda staat dat ik de wilsbeschikkingen elk jaar naloop. Het gesprek hierover met mijn huisarts vraag ik elke twee jaar aan.

Zelf heb ik een euthanasie verklaring, een behandelverbod en heb ik dus een volmacht waarin staat wie mij mogen vertegenwoordigen als ik dat zelf niet kan. Op elk formulier kun je zelf invullen wanneer het leven voor jou niet leefbaar meer is en wie er voor je mogen opkomen als je dat zelf niet meer kunt. Hier is geen notaris voor nodig. In het levenstestament dat notarissen graag verkopen bepaal je bijvoorbeeld wie welke spullen mag hebben. Een notaris kan er ook medische zaken in vastleggen, maar ik heb me laten vertellen dat dat niet rechtsgeldig is. Een notaris gaat daar namelijk niet over. Het lijkt me ook vrij kostbaar om elke aanpassing van je wilsbeschikking notarieel vast te leggen!

In 2023 las ik hier ook een artikel over.

Er staat ook informatie op thuisarts.nl