SN 09.28B Joh 2-H1 / SN 09.28B Joh 2 WO / SN 09.28B Johan / SN 9e gen / Familie Snoek / Stamboom

SN 09.28B Joh 2 - H1

Johan Snoek - vervolg

Over Generaal Hackett

(Dick Kragt wordt regelmatig genoemd zie aparte pagina Joh 2-DK)

Deze pagina - Joh 2-H1 : over generaal Hackett: tekst van Ge Snoek, kaartje crossing, dagboek Johan over Crossing; overlijden Hackett (foto gedenksteen, advertentie, artikel Trouw, deel artikel Wikipedia, Artikel A Horlings); In memoriam, uitgesproken door een college van Witehall College

Joh 2-H2: Spreekbeurt Nora, Johan Snoek en J Hackett (juni 2004), Vreemde eend in de bijt (dec 1945);

Schaal ter herinnering aan de crossing 1967.

Joh 2-H3 correspondentie met fam de Nooij; Afscheid bij de 7e pantserdiviesie - tevens kerstkaart 1957; verkeersongeluk 1994

Joh 2-H4 boek Presentatie van het boek van Gen Hackett over zijn periode in Nederland

Joh 2-H5 suppl Supplement op de autobiografie ' Kleur bekennen' (mei 2007)

Joh 2-DK over Dick Kragt (Captain Kay) - allias van Dijk. Deze geheim agent wordt regelmatig

genoemd in de verhalen van / over generaal Hackett

Joh 2-lezing H 2008 Lezing Museum Ede oa over belevenissen met generaal Hackett

zie ook

Maria 4a Airborne Monument en generaal Hackett, sept 1945, sept 1984, sept 1994; Hackett ereburger 15 sept 1994 (Toespraken Maria en H)

Maria 4ab Interview met Rie Snoek 2005 over de oorlog en vluchtelingenwerk;

Bron: Ge Snoek op zijn site oryx.tk

(site bestaat niet meer)

Gen. Sir John Hackett

woensdag, december 27th, 2006

Deze markante brigade generaal was tijdens de slag om Arnhem gewond geraakt. Nadat hij door familieleden (van mij) uit het verzet was weggehaald uit het ziekenhuis in Arnhem kon hij in Ede bij de familie de Nooy op verhaal komen.

Mijn grootmoeder was een de Nooy en na de oorlog schreef hij over zijn ervaringen een boek, dat ook is vertaald. “I was a stranger” 1977 (NL “Ik was een vreemdeling”, uitgave door Bosch & Keuning). In dit artikel wordt er ook over geschreven. Hackett schreef vele boeken over de oorlog, waaronder ook een visie op de door hem verwachte 3e Wereld Oorlog in 1978, waarin het draait om de olievelden van Iran.

fietstocht Johan en Hackett

Kaartje van fietstocht Johan Snoek en Hackett naar bevrijd Nederland EN Kaartje van De grens tussen bezet en bevrijd Nederland, 1 febr 1945. Beide met toestemming van de webmaster afkomstig van theirstheglory.com (site bestaat niet meer)

grens 1 febr 1945

Uit het dagboek van Johan Snoek

(over de ontsnapping van Generaal Shan Hackett; de toelichtingen zijn van Ria Snoek, geb 1954, Johandochter; in cursief en/of genummerd)

Wat ter verduidelijking later is toegevoegd, staat tussen [ ].

Dinsdag [30 januari]

gingen Jan (1) en ik op pad in sneeuwstorm. Tante Jet (koerierster, die de ‘vuile’ bagage bij zich had; zie toelichting 3; RS) is een eind meegegaan voor de pakkage, maar viel vaak en keerde daarom bij Renswoude maar terug. Jan (1) rustte onderwijl bij andere Jan (Jan Brandsma uit Renkum, was geëvacueerd bij fam in Renswoude) uit (7), en toen verder. Helaas bleken er twee viaducten te zijn wat verwarrend werkte, (8) maar na een zware tocht door de sneeuw arriveerden we toch, en aten een goed maal te midden van de grote, gezellige club. (9) Om half drie startte ik weer en had toen geen eenvoudige tocht. Vooral Utrecht-Vreeswijk was afschuwelijk, vreselijk veel sneeuw. Om 6 uur, toen 't al donker was (af en toen regende 't en m'n jas leek wel van ijs) gaf ik de moed op en vond onderdak bij heel eenvoudige mensen, maar heel geschikt. Ze kregen nog een jongen, en een meisje, om te slapen, en daarom ging de zoon maar bij vader en moeder in de bedstee. Voorts konden ze me alleen koffie geven maar ik had genoeg pannenkoeken (k. wol) (= Kartonnen kaartjes met stopwol) bij me. De man hing sombere verhalen op over de Lek die voorlopig nog wel vast zou blijven zitten. Later met de andere gast geslapen; die bleek erg nationaal en illegaal. Goed geslapen, met veel kleren aan.

[woensdag 31/1]

De volgende dag bleek het volop dooi, de keuken stond blank. Om 8.30 op weg. De dijk bleek weer aardig te rijden. M'n eerste overzetadres bleek niet meer te functioneren maar bij Jaarsveld was er een stuk open water en vond ik een veerman. Wel haalde ik een paar natte voeten, maar om plm. 11 uur was ik aan 't eindpunt. Goed gegeten, en toen 's middags met Klaas (boerenzoon, medewerker Kars van Duuren, zie ook 12) naar Jos (13) die eerst niet thuiskwam. Moest wachten op Hans (14) en bleef daarom bij Jos slapen. Slecht geslapen. Volgende morgen

[donderdag l februari]

inderdaad Jacob gesproken die een uitstekende begeleider had. [Jacob = Britse telegrafist Foxtrot; zie Stranger, p. 171; hij werd begeleid door een stevige jongeman; we zaten in een kamer van de plaatselijke huisarts en zagen door de vitrage dat een Duitser aanbelde. Onmiddellijk trok de jongeman een vervaarlijk pistool, voor geval de Duitser ons zou blijken te zoeken. Hij kwam alleen maar de huisarts consulteren]. En toen met uitstekende resultaten op huis aan. Eerst nog bij Klaas gegeten. Toen bleek het moeilijk om over [de Lek] te komen. Maar met hulp van 6 st. zeep van Brink ging het! [Brink was verffabrikant in Groot Ammers en bevriend met mijn ooms in Ede - ook verffabrikanten; zijn zoon Wim, 14 j. oud, ging mee]. Later bleek dat de boot op de terugweg in 't ijs kwam te zitten en door de Veld -gendarmerie gestrikt werd.

Alleen was Wim B. (Wim Brink; RS) toen al net er uit. 's Avonds om 7 uur was ik weer bij Jan (1) (met de wind in de rug). Hij en z'n twee vrienden waren zeer verblijd. (10) Heerlijk geslapen in de bakfiets (letterlijk, op matrassen in een bakfiets!). Eerst nogal geschaakt.

Vrijdag [2/2;

haar] laten knippen, en bij Hesselink geweest. Die was zeer hartelijk en heeft een mooie zaak Van z'n textielaanbod maakte ik maar gebruik ten bate van m'n gastvrouw [mevrouw Idenburg]. Ik had trouwens ook k. wol (kaartjes stopwol; RS) meegenomen en bereikte daar veel mee. Ook nog een eindje met z'n vieren gewandeld, 's Avonds eindelijk kwam Dick (van Dijk - zie 9) en bij z'n entree leek eerst of al m'n geploom (gezwoeg) voor niets was geweest. Maar dra veranderde het, tengevolge van Jan (1) z'n ingrijpen. Met Dick in de bakfiets geslapen.

[zaterdag 3/2]

Die vertrok met z'n twee kornuiten (11) al vroeg. Jan (1), Elsa (2) en ik gingen om 9 uur. Elsa had een lekke band en daarom leenden we bij Hes. een fiets met massieve banden. Prachtige tocht. Over 't algemeen helder weer, maar tegenwind. Jan (1) zette, bij 't zien van de Utrechtse Dom, zijn hoed af [ 'The city of Doctor Strabismus!'; Stranger, p. 175]. In Lopikerkapel gegeten en met een mof brood geruild. Toen hij wegging wenste hij: goede reis en wel thuis. Ook hielden we ons een tijdje aan een Wehrmachtswagen vast. Op 't laatst waren we wel moe en ook konden we geen veerman vinden eerst maar later redde Boon (een veerman; geen kennis) ons voor tabak (15). Hij dacht wel dat Jan (1) doof (3) was.

Die nacht sliepen we met z'n drieën in de bedstee en dat viel niet mee maar er is ook een bedstee waar 14 in kunnen [ grapje van Shan].

Merkwaardig dat Jan's vriend ook in 't ziekenhuis gelegen had en door mijn vriend geholpen was. Er werd veel gepraat en Kars (4) zette wel zo'n mond op dat Jan (1) volkomen bevredigd was. Het autoplan ging niet door en de 3 gidsen moesten terug wat wel enigszins kwaad bloed scheen te zetten. Er is een kaas voor na de oorlog beloofd (12). Jammer, dat ze daar zo met poëziealbums ophebben [het gastenboek, dat Klaas iedere passant vroeg te tekenen, en iedereen deed dat, vaak met een fraaie opdracht]. Er werden wel beloftes wat velerlei gewenste dingen betreft gedaan, maar we moeten maar afwachten of we er iets van zien.

[5/2]

Jan wou de volgende dag wel sigaren, maar geen sigaretten roken. Later werden we door één man gehaald en om plm. 6 uur in de namiddag zag ik hem, na samen gegeten te hebben, voor 't laatst. Ik sprak die avond nog een meisje dat kort tevoren Geert Niemijer gesproken had! Bij fam. Van Jos geslapen, cake bij de koffie.

De gast wachtte op Jan's helpers. Dinsdagmorgen (6/2) tantes Nel, Lien en Go bezocht. Hevig diarrhee en daarom noch 's middags noch 's avonds gegeten, alleen melk gedronken. Volgende dag naar Brink (5) geweest die me vanwege m'n darmen rijst voorzette, als middagmaal. Later nog in Kars (4) z'n bezittingen gesnuffeld en er studie van gemaakt, 's Avonds kwam Klaas thuis; alles oké, alleen Lip (Lipmann Kessel, Brits chirurg - van de luchtlandings brigade - die Hackett had geopereed, Vreemdeling - blz 146 / 150; RS) had een zeker pech voorlopig.

Volgende morgen [7/2] voor 7 uur vertrokken, door Willie's broer overgezet, om elf uur in Doorn, daar gegeten. Om 5 over 4 thuis, steeds met twee fietsen. (6) Grote vreugde natuurlijk.

*************

de voetnoten

(1) Jan = Shan Hackett

(2) Elsa = Loek Caspers; zij vervoerde de gevaarlijke bagage (uniform, Britse identiteits-papieren incl een brief van de familie voor Koningin Wilhelmina; 'Vreemdeling', blz 153

(3) Hackett had een ‘doofstom’speldje op; om zijn niet mogen praten (Engels!) te verklaren

(4) - Kars van Duuren

(5) Dr Kraayenbrink, huisarts

(6) de fiets waar Shan op gereden had werd natuurlijk niet achtergelaten; hij was geleend van Oom Wim uit Oosterbeek (Vreemdeling' - blz 148)

(7) in Scherpenzeel; ze hadden de koerierster voorop moeten laten rijden, maar omdat zij zo langzaam ging, ingehaald. Johan liet Shan op de boerderij achter, met de uitdrukkelijke mededeling dat hij doof was.

Eenmaal de koerierster gevonden nam hij haar bagage over en stuurde haar terug naar Ede. Dankzij het slechte weer (sneeuw en harde wind) waren de controle posten toch niet bemand. ('Vreemdeling' - blz 159)

(8) de contactpersoon zou bij het spoorweg-viaduct wachten en hen naar het adres toebrengen. Gelukkig had Johan het adres al gekregen van Dirk Kragt. Toen ze de contactpersoon misten konden ze het huis dus op eigen kracht vinden

(9) Johan ging alleen verder om een paar antwoorden te vinden op vragen van Van Dijk, die het anders niet goed vond dat Shan de ontsnappings-route van Johan zou volgen. Van Dijk was nl verantwoordelijk voor de veilige terugkeer van Hackett. Dick van Dijk uit dit dagboek was in het echt Dick Kragt (Captain Kay). Dezelfde die eind april '45 in opdracht van Hackett Wim Snoek ophaalde uit Tilburg en naar Ede bracht (zie oa ook familiekroniek bijlage 6b en dagboek Wim)

(10) op verzoek van Hackett mochten twee van zijn vrienden mee ontsnappen

(11) de 2 vrienden van Shan

(12) door Klaas (zoon van de boer bij wie ze logeerden) beloofd aan Hackett

(13) Jo Lanser; Hackett wordt bij de Merwede aan hem overgedragen - Jo roeit hem naar de overkant; later aarzelt Johan, het kan ook een andere Jo geweest zijn

(14) Johan weet niet meer wie dat is

(15) Volgens Hackett in ruil voor kaartjes stopwol... Dagboek van Johan is echter kort daarna geschreven, boek van Hackett vele jaren later

(16) Lipmann Kessel, Brits chirurg - van de luchtlandings brigade - die Hackett had geopereed, zie ook 'Ik ben een Vreemdeling geweest, van Sr J. Hackett - blz 146 / 150; '

Johan Snoek, Govertzoon merkte hierbij op: "Lipmann schreef een boek, 'Surgeon at Arms' meen ik, ook in het Nederlands vertaald. Ik gaf mijn exemplaar indertijd aan Alan De Nooij in Sydney toen ik bij hem logeerde want zijn vader Zwerus (blue Johnny) staat er uitvoerig in vermeld. Mamma en ik hebben L.Kessel weergezien tijdens ons weekend in Londen, zomer 1973"

********

deze tocht staat ook in ´Ik ben een vreemdeling geweest´ beschreven va blz 154 e.v.

Doornroosje

Boven zijn bed in de Torenstraat hing een wandkleed van Doornroosje – en zij sliep een diepe slaap, 100 jaren lang. Dit wandkleed noemt Hackett in zijn boek

Foto met toestemming van de webmaster afkomstig van theirstheglory.com (site bestaat niet meer) (Collectie Airborne Museum Hartenstein)