Zondag 13 november werd ik wakker met een zere knie. 

Ik zou meegaan met een wandeling van twintig kilometer, bij Zuid-Kennemerland. Ik dacht dat Parki me aan het plagen was en ging dus toch op pad. Ik liep de wandeling uit en genoot ervan. Het was fantastisch weer. Maar de pijn in mijn knie bleef de hele dag.

Maandag maakte ik een afspraak met mijn fysiotherapeut (van Parkinsonnet). Hij constateerde een overbelaste knie! Hoe is dat nou weer mogelijk, ik loop bijna elke dag….

Maar ik moest toch echt even anderhalve week bijna niet lopen, niet naar volksdansen en niet naar gymn. Kreun. Fietsen mocht wel, maar er stond die week een forse wind en het was koud. Geen fijn fietsweer. Met duofietsen stopte ik ook een maandje. Vanwege kou en wind zou dat waarschijnlijk toch niet doorgegaan zijn.

Ik had beperkingen verwacht door Parki, maar toch echt niet ingecalculeerd dat er een andere oorzaak voor beperkingen zou komen. Super naïef natuurlijk, maar het maakte me toch wel even erg verdrietig en somber.

Na anderhalve week echter mocht ik het lopen weer ( langzaam) opbouwen. Pff… Gelukkig!

Ik mocht ook weer gaan volksdansen. De gymn probeerde ik ook, maar dat gaf te veel pijnklachten. Dat dan maar even niet. Als ik maar weer kan en mag lopen!