Altijd erg vroeg wakker
Ik ga bijna altijd om tien uur ’s avonds naar bed. Toen ik werkte was dat noodzaak, maar ik bleef dat doen, nadat ik met mijn betaalde werk was opgehouden, omdat ik toch elke ochtend vroeger wakker werd. Als ik toch pas om elf uur naar bed ga, dan kan ik niet in slaap komen.
Na het overlijden van Dries zat ik vaak al om vier uur ’s nachts beneden. Klaarwakker. In bed liggen ‘hanewaken’ of lezen, of radio luisteren is niks voor mij. Nee hoor. De slaapkamer is om te slapen. Lezen en andere zaken doe ik liever beneden, op de bank.
Inmiddels slaap ik ’s ochtends toch vaak wel iets langer, het kan zomaar gebeuren dat ik pas om half zes wakker ben, of soms zelfs pas om zes uur! Maar meestal is het toch vroeger.
En inmiddels wijt ik het niet meer aan het overlijden van Dries, maar is het denk ik toch de schuld van Parki.
Ik maak me er niet druk om, want overdag functioneer ik best. Afgelopen zomer had ik een periode dat ik ’s middags even de ogen dicht deed en soms zelfs vijf of tien minuten sliep. Maar dat gebeurt nu zelden meer. In die zomer zat Parki me zo wie zo erg te plagen. Het duurde even voordat ik meer neupro pleisters ging plakken en later zelfs een extra levodopa tablet in mocht nemen. Daarna gaf Parki gaf zich weer even gewonnen. Voor hoe lang?
Als ik overdag slaap heb, word ik gewoon even actief, ga bijvoorbeeld afwassen als dat nodig is of de was opruimen, als die er is, of computeren. Dan is de slaap zo vertrokken. En als het heel erg is of midden op de dag, ga ik even liggen.
Later leerde ik over de oorzaak van het slechte slapen. Je leest erover in get blog over een glad laken.