Fietstocht aug 2022: van Leiderdorp naar Spork
Fietstocht Dag 2:
26 aug: van Driebergen via Renkum naar Arnhem. 76 km
Bospad Driebergen
Pas 4.45 opgestaan!
Wassen, aankleden en inpakken. Beneden in het half donker (de TL-lamp deed het niet) ontbeten met eigen muesli; het brood dat bedoeld was voor het ontbijt maakte ik klaar als lunchpakket.
Om kwart over zes bagage bracht ik mijn bagage naar de fiets, om half zeven fietste ik weg. Gastvrouw José begreep niet, waarom ik geen kortere route reed, maar ik had de routeplanner niet om de kortste weg gevraagd. Ik werd beloond met een prachtige route, die vaak buiten plaatsjes om ging. Klein nadeel was, dat ik zo ook de terrasjes mistte...
Via mooie bospaden tufte ik van knooppunt naar knooppunt. Het was heerlijk koel, in een vest had ik geen zin. Maar de wind was wel erg fris op mijn natte rug… Toen ik begon te niezen ging het vest toch aan. Meteen ook maar een sanitaire stop en een paar slokken water gedronken. En anderhalf madopar ( in plaats van om 9 uur 1 tablet). Dat had gisteren ook goed gewerkt, ik ben immers veel vroeger intensief actief dan op ‘normale’ dagen). Het was 8 uur. Verderop kwam ik veel borden tegen met de aankondiging van een wegafsluiting. Ik probeerde een zijweg, maar die ging toch echt de verkeerde kant op. Dan maar de weg op die afgesloten zou zijn. Een tegemoetkomende fietser riep (na mijn vraag) dat ik door kon fietsen…
Bij knooppunt 68 (De Klomp) miste ik een bordje, en na enige tijd kwam ik een ‘verkeerd‘ knooppunt tegen. Dus raadpleegde ik de Topo app en reed terug. Nu stond er wel een bordje, naar rechts, over een busstation? Even later zag ik aan de overkant een mooi fietspad liggen, en ja, ook een bordje, met het knooppunt dat ik zocht. 😀
Bij Ede volgde ik een fietspad langs het spoor. Het deed me denken aan een verlof van vroeger, waar we vanaf een pension in Bennekom (?) naar Ede liepen, naar oom Ko en tante An.
Op een keer werden we overvallen door een hevige plensbui. Schuilen dus! Een wandelaar die toch naar ede wilde lopen beloofde oom Ko te vragen ons op te halen. “Heeft u Joden in huis” vroeg hij aan oom Ko. Mama had verteld dat we in Ismael woonden en hier met verlof waren... 😂😂
Inmiddels was ik wel toe aan een bankje. Een mooi vrij liggend fietspad voerde me Ede door, geen bankje te zien. Aan het eind voerde de route me toch de bewoonde wereld in… en kon ik even rusten op een bankje bij een school.
Ede. Even pauze
35 km op de teller, 32 km van de route afgelegd.
Ik had op de route gezien dat ik door Gemeente Renkum zou komen, maar ik bleek bovenlangs de bebouwde kom te fietsen. Op een paddenstoel zag ik dat ik er 5 km vandaan zat. Even aarzelde ik, of ik op deze 2e dag expres om zou gaan fietsen. In het verleden hadden Oma Snoek en Oom Wim met zijn gezin aan de Dorpsstraat 55 en 57 gewoond, daar was ook de textielzaak geweest, die Oma startte en Oom Wim van later voortzette.
Tot hij in 1971 camping baas werd in Balkbrug.
Ik besloot toch maar rechtsaf te slaan, naar Renkum. Nu de Dorpsstraat zoeken. Google Maps deed het weer niet (later die dag uitgevogeld dat je daar tegenwoordig lokale kaarten voor moet downloaden). De kaarten app kent geen fietspaden, maar vooruit, langs wegen waar auto’s mogen rijden, moest ik er ook kunnen komen. Eerst de verkeerde kant opgereden, daarna de goede. Om 11.15 was ik zowaar in de Dorpsstraat. Volgens Froukje* (niet haar echte naam) kon je er tegenwoordig een pannenkoek eten 😀. Fiets neergezet, koffie besteld en fietsaccu in de oplader. Koffie besteld. Binnen naar toilet en een paar ingelijste foto’s van de oude textielzaak van Oma en Oom Wim bekeken. Na een pannenkoek gegeten te hebben ging ik om 12.00 verder. De ‘baas’ schreef een toeristische route voor me op. Maar al gauw reed ik met de knooppunten van de Topo App terug naar ‘mijn eigen’ route.
De app was de GPS helaas kwijt, en op een gegeven schreef ik de nieuwe route maar even op, want bij elk knooppunt afstappen om te kijken was niet handig. Ik kwam langs Doorweth waar ik een paar jaar geleden een excursie deed, en herkende wegen van de Nivon wandel-tweedaagse. In Arnhem reed ik langs het Elisabeth gasthuis, waar Hackett geopereerd was en uit ontvoerd, om onder te duiken bij mijn tantes de Nooij. Geen puf meer om te stoppen voor een foto. Volgens Neef* (*niet zijn echte naam) stond alleen de gevel er nog. Toch aardig, dat ze die hadden laten staan! Het laatste stukje van de route moest ik het zonder knooppunten doen. Zucht. Ik kwam langs het treinstation waar ik vaak ben opgehaald door Neef, daarna zigzag door de wijk naar het adres v Neef en zijn vrouw Froukje. Lopen maar, met de fiets aan de hand. En tellen. Had ik nu 3 of al 4 keer de Koeienweide gehad?
De nieuwe straatnaam aan de overkant klopte met mijn beschrijving. Op de kruising zag ik straatnaam met het goede adres. Hoera. Nu nog naar het juiste huisnummer. Het begon te regenen.
Ik herkende de auto van Neef, belde met de fietsbel van blijdschap en Froukje deed de deur al open.
Ik reed mijn fiets voorzichtig langs de auto de garage in, sloot de oplader van de fietsaccu aan, en nam rugzak en stuurtas mee naar binnen.
Kletsen, drinken, en uitvogelen samen met Froukje waarom mijn google maps app het niet meer deed (daar moet je tegenwoordig allemaal lokale kaarten voor downloaden…). Neef hield zich afzijdig. Hij hielp iedereen altijd met zijn / haar gewone PC, maar mobieltjes en apps … dat vond hij maar niks. Daarna ging ik douchen en omkleden. Heerlijke dag gehad!
Heerlijke maaltijdsalade gegeten, en ‘s avonds naar een mooie film gekeken, Railman, over iemand met een trauma door werken aan de Birmaspoorweg. Aan het eind van de film ontmoet hij zijn martelaar….
Om half tien ging ik naar boven. Het naar bed gaan duurde wat langer omdat mijn bagage nu nog geen vaste plekken heeft. Om kwart over tien ging licht uit 😀 Prima geslapen!