Ik ken Johan AL die 90 jaar! Voor sommigen is het misschien leuk - als ik enige herinneringen uit zijn kindertijd vertel.

Krom praten

Johan bleef lang “krom” praten. Dat verstond Moeder vaak niet, maar Marietje wel. Marietje begreep niet, dat moeder het niet begreep.  Bijv “Oma Pijpelis”, Johan werd steeds opgewondener, maar Moeder verstond hem niet. Toen  vroeg ze aan Marietje “begrijp jij het?”, waarop Marietje: “Johan zegt dat Oma haar breiwerk vergeten heeft!”  Daarop kon moeder Johan gerust stellen: “Dat geeft niet Johan, Oma komt straks terug”

Mama en kind spelen

Johan en Marietje speelden vaak moeder en kind. Om de beurt waren ze moeder,  de ander kind. Johan was een keer de moeder, legde het eten voor zijn dochter even aan de lippen en zei

Mama eze poeze, kindje... (even proeven of het heet is kindje)

Leren lezen

Toen Johan leerde lezen keek hij ook buiten rond naar letters, en vroeg dan bijvoorbeeld:

Die pomme is een S he mama? (Die kromme is een S he mama?)

Tante Nel zou Johan meenemen om een boodschap te doen.

Moeder: “Johan kan niet naar buiten zonder jas, want hij is nog zo verkouden”.

Bij terugkomst maande moeder: “Johan, voeten vegen!” waarop Johan: “Hohan kan niet voeten vegen. Hij is nog zo satoje!” (verkouden)

Toen Johan bijna 6 jaar was, verhuisden we van Gorkum naar Renkum.

Nieuwe schoenen

Johan kreeg op zondag  voor het eerst  de nieuwe schoenen aan, naar de kerk. Ze glommen nog prachtig in de zon. Johan zei: “Nu zal ik er voor zorgen dat die schoenen zo mooi blijven! Maar moeder zei: dat lukt niet jonkje, zo gaat dat niet in de wereld. Maar het maakt wel verschil dat je het probeert!”

Verstrooid

Johan was al heel vroeg verstrooid, hij was dan met zijn gedachten ergens anders. Aan tafel vroeg moeder: “Johan, er is geen opscheplepel voor de aardappelen, zou jij die uit de keuken willen halen?” Johan ging naar de keuken en kwam terug met een theedoek. Voordat moeder echt boos kon worden haalde hij de opscheplepel achter zijn rug vandaan “Of bedoelde U dit soms ...”