Johannes Martinus Snoek

Bron Burgerlijke stand - Geboorte Archieflocatie Regionaal Archief Gorinchem Algemeen Gemeente: Gorinchem Soort akte: Geboorteakte Aktenummer: 295 Aangiftedatum: 29-11-1864 Kind Johannes Martinus Snoek Geslacht: M Vondeling: N Geboortedatum: 28-11-1864 Geboorteplaats: Gorinchem

Vader Johannes Snoek

Moeder Engelina Cornelia Eilders

  (bron Jan Snoek)

over de alternatieve arts die versch familieleden genezen heeft, oa van borstkanker!! Zie familiekroniek - hoofdst 1b (verhalen) :

Oma Snoek (45 jaar, let op dit is de oma van tante Rie, Jannigje Snoek-de Kool 07.2A) bleef achter met zeven kinderen tussen 22 en 7 jaar - en niet te vergeten met haar inwonende, nogal dominerende schoonvader Johannes Snoek (06.2A) , die toen 78 was en in haar huis stierf op 90-jarige leeftijd. Niet zo lang na 1909 kreeg oma borstkanker en oom Johan 08.2A 28C TBC. Ze consulteerden daarvoor o.a. Bijsterveld, een bekende alternatieve genezer, die in Rotterdam zitting hield en heel goed was in het stellen van diagnoses. Allebei herstelden ze geheel. Bovendien kreeg vader 08.2A 28A een aanval van gewrichtsrheuma, omstreeks 1914. De arts, die hem kort voor zijn sterven behandelde, veronderstelde, dat zijn hart daardoor zó had geleden, dat hij de hoge koortsen van de typhus niet kon doorstaan. (Bron: familiealbum van Rie Snoek, geb 1918)

ook de laatste predicatie geweest, die hij gehoord heeft. Was hem tot hiertoe alles voor den wind gegaan, nu brak de tijd voor hem aan, dat zoo menige hoop zou worden afgesneden en oogenschijnlijk zoo menig gebed niet zou worden gehoord. De pijnen des lichaams zouden vermenigvuldigd worden, maar wat van een Job geschreven staat, namelijk, dat hij Gode niets ongerijmds toeschreef, dat kan eveneens van onzen vriend en broeder Snoek worden gezegd. Bij elke teleurstelling, kon men de heerlijke taal uit zijn mond beluisteren: de Heere weet beter wat goed voor mij is dan ik zelf, of dan wij allen zamen. Maar heerlijk voorrecht! Naarmate zijn lichaam zwakker werd, werd zijn geloof gesterkt, en mocht hij gelooven in kinderlijke oprechtheid, dat de Heere in dit alles bedoelde de verheerlijking van zijn Heiligen Naam, maar ook de zaligheid van zijn onsterfelijke ziel. Zelfs in de grootste smarten is dat vertrouwen niet van hem geweken. Ook niet toen hij voor een operatie te Rotterdam in  Eudokia was.  Toen hij de daarvoor gestelde tafel beklom, waren de woorden van den Psalmist de zijne:

„In de grootste smarten,  Blijven onze harten,  In den  Heer gerust".

Ook daar mocht hij veel de vertroosting des Heeren ondervinden. Vele vrienden hebben daar hem bezocht en menigeen, die hem toen weer ontmoeten mocht, of daar voor het eerst kennis met hem gemaakt heeft, zal de heerlijke geloofslaal van broeder Snoek niet licht vergeten. Ja tot roem van Gods genade mag worden getuigd, dat hij daar ook nog tot zegen van meer dan een is geweest, al is ook het doel waartoe hij daar heen gegaan is, niet bereikt. In weerwil van de liefderijke verpleging heeft hij er een groot deel van zijn krachten moeten laten, en moest zijn vrouw hem terughalen, zonder dat hij de zoo gehoopte genezing gevonden had. En o, wat glinsterde zijn oog van blijdschap, toen hij Gorcums veste weer terug zag, want de terugkomst was zoo bedreigd geweest! Maar nu weer in zijn geboortestad, ja in het huis, dat God hem gegeven had, scheen het wel voor een oogenblik alsof nu alles voorbij was, maar dit duurde niet lang. Zoo gaarne had hij, altijd in onderwerping aan den Heer, ons nieuw

Toen zijn vader hem vroeg, „wel, zoon gaat gij ons nu zoo verlaten?" zeide hij; „Ja, niets kan mij meer scheiden van de liefde Gods, ik zie de engelen gereed mij te halen", en na nog een enkel woord tot zijn zwagers gesproken te hebben, ontsliep hij zeer zacht. Van zijn huisgenooten had bij acht dagen van te voren al afscheid genomen, en hun zijn laatsten wil te kennen gegeven, en zijn laatst vermanend woord tot hen gesproken.

De Heere zegt zoo in zijn woord: “Die mij eeren zal Ik eren" en: “Die zijn weg wel aanstelt, dien zal Ik mijn heil doen zien". Hoe heerlijk is dat in dezen onzen broeder vervuld; hoe zien wij in dit alles, dat hij gearbeid beeft om des Heren wil, want dat Snoek zooveel achting had voor en liefde tot het volk des Heeren lag niet in hun personen allereerst, maar lag juist daarin, dat zij kinderen Gods waren. De getrouwheid van Gods beloften is wel daaruit gebleken dat de Heere hem zulk een ruimen ingang in zijn hemelsch koningrijk gaf.

Jezus zegt: “Wie een van mijne discipelen geeft een beker koud water, die zal zijn loon geenszins verliezen" en dat dit woord van onzen Heiland ook altijd nog van kracht is, dat is in onzen broeder Snoek grootelijks bevestigd. Moge deze nagedachtenis aan onzen broeder ons allen tot jaloerschheid verwekken om toch getrouw voor het aangezicht des Heeren bevonden te worden. Dat een ieder onzer ook zijn gaven en krachten, die God ons gegeven heeft, toch bestede in Zijnen dienst en tot Zijn eer, dan zullen wij ook aan het einde van onze levensbaan niet beschaamd worden. Geve de Heere door de werking des Heiligen Geestes, dat dit de vrucht zij van het ontslapen van dezen zoozeer beminden vrienden broeder.                                    J. DE GOOIJER.