Op 3 januari werd mijn eerste blog geplaatst bij parkinson.nl. Ik schrok ervan, ik had immers alleen maar een concept gestuurd. Ik las het snel door, het zag er gelukkig goed uit! Dus ging ik ‘als een speer’ de rest van het concept nalopen en stuurde regelmatig weer een stukje op dat klaar was.

Er kwamen leuke reacties. Bovendien had ik het gevoel dat mijn hoofd minder ‘vol’ was. Het dagboek waar ik al een paar maanden over liep te denken, was geschreven. Ik had de zaken nu beter voor mezelf op een rijtje gezet vond ik zelf. Toen ik het voor een vriendin zonder internet wilde printen, ging ik het wat ‘netter’ maken, vond weer foutjes, stuurde weer een nieuwe versie naar mijn contactpersoon bij de Parkinson vereniging en zag tot mijn verbazing dat ik inmiddels twintig pagina’s (inclusief een paar foto’s) had volgeschreven!