2024-06 hart 3
Woensdag 12 juni – naar huis.
’s Ochtends was al bekend dat ik naar huis mocht, maar pas om twee uur ‘s middags mocht ik weg. Vanaf vrijdag mag ik alles weer doen wat ik kan en leuk vind. De cholesterol-verlagers, bloeddrukverlagende pillen en antistolling waren niet meer nodig!
Terwijl boezemfibrilleren niet levensbedreigend is, maar wel een risico geeft op tia’s of infarcten! ’s Ochtends had de zaalarts gezegd, dat ascal niet genoeg anti-stolling is bij fibrilleren, dat ik waarschijnlijk een sterker medicijn zou krijgen. Dat is dus mijn eerste vraag voor het eerste consult met de cardioloog: waarom hoef ik geen stolling remmer! Ik vermoed dat de cardioloog de meldingen van mijn horloge niet als bewijs ziet. Er is geen fibrillatie in het ziekenhuis gezien, dus heb ik het niet...!!!
De zaalarts vroeg of ik bij een volgende ritmestoornis een ecg op mijn horloge wil maken! Zodat ze echt ‘bewijs’ hebben van het fibrilleren. Daar moet ik dus op gaan studeren… hoe ik dat moet doen! (Twee dagen later legde een aardige man in de apple-winkel het me uit. Even oefenen tot ik het echt weet, en dan af en toe een hartfilmpje maken om het te kunnen als het nodig is. Kind kan de was doen 😊)
Daarna belde de huisarts mij op mijn mobiel, om te vragen hoe het met mij ging! Dat vond ik toch wel heel erg aardig! Die mensen hebben het al zo druk!
Ik ging even op de gang lopen. Met zo’n kastje om je nek mag je de afdeling niet af… Toen ik terug kwam, lag er een brief met afspraken op mijn bed.
Een afspraak voor een Holterkastje, dat je hartslag en ECG bijhoudt gedurende 24 of 48 uur. (Een elektrocardiogram, ecg (in Nederland in de volksmond vaak hartfilmpje genoemd) is een registratie van de elektrische activiteit van de hartspier.
Het holterkastje registreert het hartritme gedurende één of enkele dagen. Zo krijgt de cardioloog een goed beeld over een langere periode. Je moet dan ook een dagboekje bijhouden van wat je doet. Met begin en eind tijden. Inclusief wanneer je eet en wanner je naar het toilet gaat voor ontlasting!
Er stond ook een afspraak bij voor de cardioloog. O help, die mevrouw kende ik, daar was ik een paar jaar lang met echtgenoot Dries geweest. Hoe meer ik er over nadacht, hoe minder trek ik daar in had.
Eenmaal thuis en na vertrek van mijn ‘chauffeur’ belde ik de hart-poli. Ik kon zonder probleem een afspraak bij een andere dokter krijgen. Pfff. Wat een opluchting!
Weer thuis
Mijn buurmeisje was geslaagd. Hoera!
Houd je van bloemen?
Ja, maar dat hoeft niet, hoor Ria!
Ik luisterde mijn voicemails af, dronk een alcoholvrij biertje, beantwoordde een paar appjes, en ruimde mijn bagage op.
Toen besloot ik toch even bloemen te gaan halen. Na 2,5 km was ik terug, met de bloemen. Het regende. Maar dit liep wel veel fijner dan de gang van het ziekenhuis op en neer drentelen!
De buurman bracht heerlijk eten, een buurvrouw kwam horen hoe het mij vergaan was en vertelde over haar eigen ziekenhuiservaringen, plus die van man en kinderen.
Wat heerlijk om weer thuis te zijn!
Hoe voel je je?
Iemand vroeg hoe ik me voelde.
Antwoord:
“Tja, hoe ik me voel. Beetje onwerkelijk, beetje raar. En diep dankbaar dat zoveel mensen meeleven”
Volgens de ambulancebroeder heeft 25% van de 70 plussers boezemfibrilatie / atriumfibrilatie (in mijn digitaal dossier heet dat AF). Dus Ria: welkom bij de bejaarden! (over 6 maanden ben ik 70…).
Op de site van de hartstichting staat “Boezemfibrilleren komt vaker voor bij ouderen. Meer dan 18% van de 85-plussers heeft er last van.” Dus misschien heeft de ambulancebroeder het wat overdreven, om mij gerust te stellen. 😊
Ik eindigde mijn "update" met:
Ik ga dit avontuur vast verwerken in een blog. Als ik weer mag computeren. Dus vrijdag of later. Dan kan ik ook de tikfouten er uit halen, en er een wat beter lopend verhaal van maken.
Nu nog een titel verzinnen, bv “storm in een glas water” 😀
Waarop een lieve vriendin antwoordde: “Storm?? Wat dacht je van een orkaan!”
Tja, ze heeft wel een beetje gelijk….
Atriumfibrilleren of Boezemfibrilleren: mogelijke oorzaken
Boezemfibrilleren kan een duidelijke oorzaak hebben, maar vaak spelen meerdere factoren mee. Samen vergroten ze de kans op boezemfibrilleren. Oorzaken voor boezemfibrilleren zijn onder andere:
- hoge bloeddruk
- diabetes
- problemen met het hart: hartinfarct, hartfalen, hartspierziekte, hartklepziekte of een aangeboren hartaandoening
- een te snel werkende schildklier (hyperthyreoïdie)
- een ontsteking (zoals een longontsteking)
- regelmatig gebruik van alcohol over langere tijd
Van deze mogelijke oorzaken heb ik er niet één!
De folder ging verder met:
Ook komt het vaker voor bij ernstig overgewicht en bij mensen met apneu. Bij apneu stopt de ademhaling een aantal keer tijdens de slaap.
Zou ik apneu hebben?? Geen idee. Apneu komt wel regelmatig voor bij mensen met Parkinson!
Maar Parkinson staat (nog) niet in het rijtje van mogelijke oorzaken voor boezemfibrilleren!
Is er een verband tussen Parkinson en hartproblemen?
Wat ik na dit avontuur ook graag wil uitzoeken is, of er een verband is tussen Parkinson en hartproblemen. Mijn buurman op zaal had Parki, op de Parkinson-facebookgroep schrijven mensen over hartproblemen. En toen ik de vraag op het forum van de Parkinson vereniging zette, reageerden meteen ook Parki’s met een hartprobleem.
Iemand schreef:
Er kan wel degelijk een verband zijn, al hoeft het niet. Parkinson heeft invloed op autonome functies. En hartritme is zo’n autonome functie. Welke functies bij Parkinson worden geraakt, wanneer en hoe sterk, verschilt per persoon. Problemen met de bloeddruk komen ook vaak voor. Dat is ook zo’n autonome functie gerelateerd aan de hartfunctie.
En
Aan de ene kant moet je de cardiologie-protocollen respecteren, aan de andere kant wel kritische vragen blijven stellen.
Een oud collega wees me er op, dat dit verband wetenschap-pelijk niet bewezen is. Dat weet ik!
Maar daarom kan dit verband er natuurlijk wel zijn!
(Als iemand nog een onderwerp zoekt om op te promoveren... hier heb je er één!)
Zondag 16 juni
De orkaan zwakte af naar storm en is nu nog een windkracht 3 of zo. Ik kreeg telefoontjes, kaarten, adviezen, uitleg en spontaan aanbod me te helpen met boodschappen.
Ik heb de (islamitische) buurman laten weten dat ik me weer veel beter voel en vanavond weer zelf wil koken. Hij heeft toch al een druk gezin, met twee opgroeiende kinderen en een vrouw met een volle werkweek-plus-studie! Ik mocht zelfs komen logeren, als ik het angstig vond om alleen thuis te zijn! Maar wat was het heerlijk om zo verzorgd en geholpen te worden!
De wind zal nog wel eens opsteken, maar ook weer gaan liggen.
Ik hoop snel weer te kunnen lopen, zonder al na 3 a 4 km bek af te zijn 😊
(eigenlijk wilde ik eerst een ander blog schrijven, maar dit moest me nu eerst van het hart!)
