SN 09.28B Joh 7d 1998
Johan Snoek - vervolg
Joh 7d 1998 - kerstbrief 1998; met oa Corry heup gebroken, lezingen, reis met Wim naar Duitsland
Kerstbrief 1998
J.M. Snoek
Schultz van Hagenstraat 65,
3062 XJ Rotterdam
Tel. 010-4528432
Rotterdam, 7.12.1998
Het Kerstfeest nadert en er dienen kerstkaarten geschreven te worden. ‘k Ga evenals vorig jaar er een brief aan neven en nicht plus goede bekenden bij doen. Dat maakt het wat persoonlijker. Daarbij ga ik ervan uit dat jullie je voor ons wel en wee interesseren evenals dat omgekeerd het geval is. Soms horen we via Balkbrug het een en ander; maar toch. (broer Wim woonde in Balkbrug;RS)
Hans en Rommie naar Nederland
Onze Hans kwam met zijn vrouw Rommie en dochtertjes Rozemarijn en Nora begin dit jaar terug naar Nederland. Ze hadden toen nog geen huis en geen baan maar kregen een paar kamers op het Hendrik Kraemer instituut in Oegstgeest. Intussen is Rommie aangesteld als secretaris Latijns-Amerika van de Ger. kerken in Nederland en voor haar werk moet ze telkens naar Leusden. Maar ze hebben een huis gekocht in Utrecht en gaan daar over een paar maanden wonen (“Leusden” verhuist over een jaar of twee naar Utrecht, dus). Onderwijl is Hans huisman en rondt hij zijn studie af. Hij deed zijn kerkelijk examen.
Corry heup gebroken
Corry brak (in juni) haar heup en werd daaraan geopereerd. Ze herstelde voorspoedig. De eerste weken deed ik de boodschappen en bediende de wasmachine. Als dat dan niet tot rampen leidt, groeit je zelfvertrouwen. Aardappels koken heb ik ook geleerd maar verder niks. Gelukkig maar dat Corry het nu allemaal weer in eigen hand heeft. Dat vindt zij het prettigst, en ik ook.
Lezingen
In september hield ik een lezing voor een conferentie in Noordwijkerhout waaraan Joden en Palestijnen uit het Midden-Oosten deelnamen over: “De Palestijnse vluchtelingen - Veranderingen in de Nederlandse publieke opinie”. Dat was een hele ervaring.
Reis met Wim naar Duitsland
Dat geldt ook voor de reis die mijn broer Wim en ik naar Duitsland maakten. We bezochten plaatsen waar hij gevangen gezeten heeft, of, in de tijd daarna, gedwongen tewerk gesteld was. Nu begrijp ik beter dan vroeger waarom hij eerder dan wij verlost was van een collectief haatgevoel jegens de Duitsers. Zo zie je alweer: de eigen geschiedenis en situatie vormen een bril waardoor je de dingen ziet, of niet ziet. Die overpeinzing helpt om de betrekkelijkheid van veel zaken te beseffen, en zo hoort het ook bij het ouder worden.
Corry en ik zijn tot op heden goed gezond; alleen word ik steeds dover, maar ja, dat is het ergste niet. ‘k Kan er goed mee leven; alleen als er in een toespraak of zo een grapje verteld wordt en de mensen lachen maar ik kan niet meelachen, dan is dat zuur.
We wensen jullie alle goeds; in de persoonlijke relaties, wat betreft de kinderen enz. enz. Het licht schijnt in het donker, en het donker heeft het niet gewonnen.