02-02 Anekdotes uit de wijk.
Pas op de hond!
Voor Onder de Loep, als je het geschikt vindt. Ik moest het in elk geval even van me afschrijven! Ria
(Onder de Loep was de naam van het personeelsblad)
Onlangs had ik toch de schrik van mijn leven! Mijn patiënt gaat met een trapliftje omhoog. Als hij halverwege de trap is, zie ik het hondje omlaag komen. De traplift was al een paar jaar in huis en honden zijn over het algemeen slimme beesten. Ik greep dus niet direct in. Maar deze hond liep door...
Snel haalde ik de hand van de patiënt van de knop. De lift stond stil. Het hondje zat met zijn kop onder de lift en ging niet terug (kon niet terug?). Ik liet de lift een eind omlaag zakken. Opluchting: het beestje was nog heel. Maar het liet zich door mij niet van de trap halen. Gelukkig kwam de vrouw des huizes er aan; door haar liet het poedeltje zich wel van de trap tillen.
Het was een oud hondje. Misschien was het een beetje dement en had het moeite met het onthouden van nieuwe attributen in huis?
Ik moest erg terugdenken aan een verhaal in ‘Onder de Loep’, over een hond aan de riem, met het baasje in de lift en de hond er buiten (of andersom)...
Pret in de steen en been club
Zelf zie ik wijkverpleegkundigen, verzorgenden, maar ook de diverse hulpmiddelen als een noodzakelijk kwaad.
Als bijvoorbeeld een wond genezen is zeggen mensen soms “ik hoop je nooit meer nodig te hebben, maar kom je nog een keer een kopje koffie halen?”
Zo gaat het ook met hulpmiddelen. Als je niet meer kunt lopen, wil je graag een rolstoel, maar nog liever wil je weer kunnen lopen.
Een vriendin van mijn tante ergerde zich soms aan de mensen, die steen en been klagen over hun hulpmiddelen. Zij ziet het anders en verwoordde dat in een gedicht. Alle genoemde situaties heeft ze zelf meegemaakt en gezien.
Het gedichtje sprak mij erg aan. Misschien de lezers van ‘Onder de Loep’ ook?
Pret in de steen en been club
Het meest ergonomische hulpje van de thuiszorg
is de kruk. Daarmee kom ik de straat instruikelen.
Buurmeisje Ilino komt aanhuppelen
en vraagt:
mag ik daarmee spelen?
Het meest ergonomische hulpje van de thuiszorg
is het opraaphandje. Daarmee vist
kleine Jan feilloos
zijn autootje van achter de bank
Het meest ergonomische hulpje van de thuiszorg
is de rollator, waarop een kleine jongen
in de supermarkt een ritje
wil maken
Maar het meest jaloers ben ik
op de buurman op wielen
met twee stralende kleinkinderen
op zijn scootmobiel-schoot
Kitty Notenboom
(eerder gepubliceerd in het blad voor beenprothesegebruikers)
Reiniging (1)
Een collega, die ik ken via het vrijwilligerswerk bij Terre des Hommes (winkeltje in tweedehands goederen, in de Burgsteeg, naast de wereldwinkel) nam haar alleenstaande, doodzieke zus in huis. Haar man had me al eens gevraagd, of ik wijkverpleging voor hen kon regelen. Ik legde uit dat ik net als zij in Leiderdorp woonde, maar in Leiden werkte. Ik verwees hem naar het RIO*.
Kort daarna belde ik op en vroeg hoe het ermee stond. Ze vertelden dat ze geen hulp hadden gevraagd, omdat het volgens de huisarts zes weken zou duren, voor ze aan de beurt waren. Hun dochter
probeerde nu zorgverlof te krijgen, om haar tante ‘s ochtends te kunnen wassen. Ik gaf hen het telefoonnummer van het RIO* en adviseerde hen, om meteen zelf te bellen.
De volgende dag kwam ik de echtgenoot tegen bij het winkelcentrum.
“De reiniging is al geweest, hoor!” zei hij tevreden.
Hij bedoelde de wijkverpleging!
Na drie weken hulp overleed de zus. Mijn kennissen waren uiterst tevreden over de geboden hulp.
Het had alleen wat moeite gekost om de hulpmiddelen (hoog-laag bed en po stoel) terug te geven, want die stonden niet in de computer!
*Regionaal Indicatie Orgaan - de voorloper van CIZ, Centraal Indicatie orgaan Zorg
Reiniging (2)
Op lichtkracht?
Ken je dat? Je fiets lijkt loodzwaar, de tegenwind wanhopig sterk…
De snelheidsmeter op mijn fiets wijst veertien km per uur in plaats van achttien…
Wat is er aan de hand? Ben ik ziek?
Voorjaarsmoeheid in oktober?
Wordt ik te oud voor dit werk?
Moet ik nu al een elektrische fiets kopen?
Maar als ik niet fiets, voel ik me uitstekend!
Mijn achterlicht was stuk, dus ging ik naar de fietsenmaker.
Klaar. Naar huis, maar wat is dat?
Ik fiets weer net zo licht als vroeger!
De teller wijst moeiteloos achttien, soms zelfs twintig kilometer per uur aan!
Hoe kan dat?
De fietsenmaker had mijn banden opgepompt 😊
Moeilijke woorden
Hebben jullie ook zo’n hekel aan al die moeilijke woorden? Engels, Latijn, het kan niet op.
Maar zie eens wat onze cliënten er van maken!
Laatst zei iemand: “Mijn zoon wordt binnenkort geholpen aan zijn fiscus”. Hij bedoelde een anaal fistel!
Toen ik bij een cliënte een rood plekje op de stuit zag zei ze: “Ja, daar doen ze altijd sudoku crème op”. De pot Sudo crème stond klaar, naast een boekje met sudoku puzzels...
MSN
Na lang aandringen van nichtje Nora (12 jaar, “neem dat nou toch, plieieiez...) zette ik dan toch maar MSN* op de PC. Zij zorgde dat ik het leerde. “Moest je dat dan leren???” vroeg Jorinde, een ander nichtje, stomverbaasd. Ik voelde me negentig...
Afgelopen weekend vroeg Nora via de MSN hoe het met me ging. Ik zei dat ik had gewerkt.
Ze was diep geschokt: “Op zaterdag??? Mishandeling!!”
Toen ik uitlegde dat het mishandeling zou zijn, als onze zieken in het weekend geen hulp kregen vond ze mij en mijn collega’s SUPER.
Dat was nu eens PR voor STGR via MSN — ik heb het NIET als werk geregistreerd :-)
* MSN was in 2007 een chatprogramma. Of het 2018 nog gebruikt wordt?? Geen idee, ik denk het niet. Waarschijnlijk is het vervangen door Whats app 😊
**STGR - Stichting Thuiszotg Groot Rijnland
Muggendope?
Mevrouw gebruikt een vrij hoge dosis morfine tegen de pijn.
Ze laat me twee muggenbulten zien. Knalrode plekken.
“Heeft u die mug nog dood kunnen slaan?”
“Nee, maar zij is na de tweede steek overleden - aan mijn morfine!”