SN 09.28A Maria 12
Maria Snoek 09.28A vervolg
Maria 12: overlijdens bericht, toespraken en uitvaart
Toestpraken en uitvaart
Toespraken 13 aug 2018
Neef Goof (Wimzn)
Neef Hans (Johanzn)
Tante Rie was erg betrokken op haar familie, belangstellend en erg trouw in het bijhouden van verjaardagen en andere belangrijke familiegebeurtenissen. Ze genoot van het contact met nichten en neven.
Ik wil drie persoonlijke herinneringen delen waarin voor mij de persoon van tante Rie scherp naar voren komt.
Als jongen van twaalf logeerde ik een paar dagen bij tante Rie. Ik vond het wel een beetje ongemakkelijk. Ons gezin woonde jarenlang in het buitenland dus zo goed kende ik haar niet. Maar tante Rie, die ongetwijfeld mijn ongemak aanvoelde, trok zich daar niets van aan. Ze stelde allerlei nieuwsgierige vragen over het leven in Genève en wist het ijs
gemakkelijk te breken Gaandeweg besefte ik dat tante Rie mij niet als een kind van twaalf maar als een volwassene behandelde en oprecht geïnteresseerd was. Dat had ik nog niet vaak ervaren.
Een tweede beeld van tante Rie is van latere jaren: lange tijd ging tante Rie, in de rolstoel voortgeduwd door onze vader, naar de stille protestactie bij het asielzoekersboot in Rotterdam. Week in week uit stonden Rie en Johan op de kade ook al waren ze beiden behoorlijk op leeftijd. Voor tante Rie was het woord ´ rechtvaardigheid’ leidend in haar leven.
Dit had ongetwijfeld te maken met haar ervaringen in het verzet in de oorlog maar sluit ook naadloos aan bij haar Gereformeerde achtergrond en haar geloofsovertuiging. Tegen onrecht moest opgetreden worden.
De laatste herinnering is van zeer recente datum. Drie weken geleden bezocht ik haar in zorgcentrum Harg Spaland. Ik had geluk en trof haar op dat moment zoals we haar gekend hebben: buitengewoon opgewekt en positief en glashelder in haar verhalen en herinneringen. Na een kop koffie en een appelpunt in het restaurant gingen we terug naar haar kamer.
Daar vroeg ze om een klapper uit de kast te halen. In de map zaten allerlei fotoś en brieven van haar neven en nichten
die ze in de loop van de decennia verzameld had. Terwijl ik aan het bladeren was, zei ze: Hans, ik heb een erg goed leven gehad met twee broers, lieve schoonzussen en een kring van neven en nichten. Ik voel me een rijk en gezegend mens.
Ik vermoed dat het beeld van tante Rie dat uit deze herinneringen naar voren komt door velen van u herkend wordt en met eigen herinneringen kan worden aangevuld. Zij keek in dankbaarheid en terug op haar leven. Wij kunnen daarom in dankbaarheid en vertrouwen afscheid van haar nemen.
Neef Ge (Wimzoon)
Toen ik als klein jongetje tante Rie leerde kennen, had zij al vele jaren een voetprothese ten gevolge van een verkeersongeval. Toch zal eenieder beamen dat dit gemis voor haar in dit leven geen zware belemmering vormde, om te doen wat haar
hart haar ingaf. Dat blijkt dan ook een veel beter criterium te zijn, dan onze aardse overwegingen van meer materiële aard, waarbij we ons vaak zorgen maken om typisch waarom, hoe, wanneer, hoeveel enz? Tante Rie schonk gewoon een groot
deel van haar geld weg: wat toch overbodig was, daar konden anderen veel beter gebruik van maken, toch? Tante Rie kwam heel duidelijk voor haar mening uit en voor elk medemens in deze wereld kwam ze met daadkracht op, ongeacht kleur,
cultuur, maatschappelijke achtergrond, status of wat dan ook!
Gelet op mijn eigen fysieke situatie vormde tante Rie een prachtig specifiek klankbord en tegelijk een goede leerschool voor mij. Toen ik in Rotterdam op school zat en tante Rie nog hoog in de flat aan de Vlaardingerdijk 484 woonde hebben we
heel wat gesprekken in het rode autootje van Renkum naar Schiedam gevoerd, waar ik nog met grote dankbaarheid aan terugdenk. Ook haalde ik toen vaak tante Rie in Ede van het station op zaterdag middag en sprak dan soms Tijmen Zwaan van de Macostan, waar ik vakantiewerk deed en die tante Rie ook nog goed kende vanuit haar evacuée tijd in WO2 in Ede.
Toen ik onlangs op de begrafenis van vriendin en familielid Koos de Nooij uit Heelsum was, die ook ongetrouwd was en een vergelijkbare levensloop en soortgelijke plaats in de harten van haar familiekring en vrienden/kennissen innam, zag ik een sterke en prachtige overeenkomst: Wat tante Koos (van oom Hendrik) voor de oorspronkelijke Heelsumse familietak was, is “onze tante Rie” voor de Renkumse Snoeken tak geweest/geworden.
Tante Rie gaf recent aan dat ze haar vader toch wel erg heeft gemist, wat uiteraard ook voor oom/ broer Johan en mijn eigen vader/broer Wim gold, misschien nog wel sterker voor die 2 jongetjes die ze toen nog in 1924 in Gorinchem waren, dan voor
het 5 jarige meisje van destijds?
Nu zijn ze weer met zijn allen in de hemel en dus samen thuis, wat zal dat een blij weerzien zijn en ik hoop daar details over te horen, als mijn aardse taak hier erop zit.
Bij het afscheid van mijn vader heb ik hem (postuum) nog een voor mij bijzonder boek aangeraden, en intussen is daar een vervolg op verschenen. Het heet “Your Soul’s Gift” met subtitel “de helende kracht van het leven dat je plande voordat je
geboren werd”. Ik ben dit aan het vertalen en draag het graag aan u op als zijnde dat ik niemand anders ken die dit zo zeer toekomt. Het is vast wel in de hemelse bibliotheek beschikbaar en het leuke van de hemel is dat lezen daar het actief beleven
van het boek qua inhoud of boodschap is. Ik blijf tenslotte een boekenwurm…
Uw neef, Gé
Bep Marcus las Maria's tekst over Amnesty voor
WAAROM IK OP DEZE DAG ZO GRAAG EEN COLLBCTE WIL VOOR AMNESTY INTERNATIONAL.....
In 1970 werd in Nederland 25 jaar bevrijding gevierd. Ik woonde toen al in Schiedam en deed van harte mee. Maar in de kranten en op de radio en TV ging het ook over alle mensen die NIET bevrijd zijn of onder een nieuwe dictatuur leven.
In Engeland was een organisatie opgericht die ernaar streefde ook deze mensen wereldwijd te bevrijden. Ondanks mijn twijfels (hoe kun je als gewone burger iets betekenen in dit krachtenveld??) besloot ik toch, lid te worden.
In die tijd werd er nog een gestencild maandblaadje aan de leden gestuurd, met o.a. bericht over gevangenen die schandelijk waren behandeld. Met het verzoek die een kaart of brief te sturen. Dat deed ik - ondanks de verwachting dat hij nooit zou aankomen.
Maar, na enige tijd: laat er nu een brief terugkomen!. Natuurlijk had niet alleen mijn brief dat wonder bewerkt, maar een hele stapel brieven
tegelijk, uit verschillende landen, heeft die gevangene zóveel relaties?? Dan moeten we toch een beetje oppassen, de buitenlandse handel en
het toerisme mogen niet geschaad worden!
Inmiddels had Bep Marcus een Amnesty-groep Nr 65 opgericht; we kwamen regelmatig bij elkaar en betekenden veel voor elkaar.
MarcusIn 19.. stierf Generalissimo Franco en onmiddellijk kwamen alle groepen met een Spaanse gevangene in actie om vrijlating te vragen voor "hun" gevangene. Onze correspondent, een Baskische RK priester met de naam Julen Kalzada kwam nog niet vrij maar kreeg huisarrest, in een klooster waar hij ook bezoek mocht ontvangen. Samen met Bep Marcus ben ik daar toen geweest. Niet lang erna kwam Julen wel vrij en bezocht hij ons. En nu, na al die jaren, hebben we nog steeds , via de computer van Bep, een beetje contact.
Ja, ik heb wat voor Amnesty gedaan -- maar Amntsty heeft veel meer voor mij gedaan; wat heb ik er veel door geleerd!
Vandaar mijn verzoek: inplaats van bloemen heel graag uw bijdrage voor Amnesty in de collectebus! (en natuurlijk ook omdat ze nog
steeds , over de hele wereld, proberen, mensen die onrechtvaardig behandeld of veroordeeld zijn, te helpen. Hartelijk dank voor uw gift!
Maria Snoek
Schiedam, iuli 2015
Aanvulling Bep Marcus
(Julien overleed in 2017.)
Maria, je hebt bijna een eeuw lang alles gedaan om van deze wereld een betere plaats te maken.
Dat je nu ergens zijn mag waar de vrede en gerechtigheid zijn waar jij zo naar streefde!
Rie, dank je wel!
Vriendin Ans Vijgeboom leest dit gedicht voor
Halleluja!
Om deze eerste dag van de rest van ons leven,
om het licht dat telkens weer doorbreekt,
om de warmte die de kilte verdrijft,
om de geuren van groen om ons heen.
Om de mensen die wèl worden bevrijd,
om wie zich niet neerleggen bij onrecht,
om wie opstaan tegen leugen en bedrog,
om wie werken aan een andere toekomst.
Om wie zich geven aan het welzijn van mensen,
om wie verzorgen, verbinden en genezen,
om wie een toevlucht zijn voor ontheemden,
om wie vertroosten, verzachten en sterken.
Om wie het patroon van geweld wil verbreken,
om wie het oude liedje niet meer wil zingen,
om wie het waagt zonder te willen winnen,
om wie nieuwe wegen zoekt, ook de smalle.
Om alle kinderen die ons leven versieren,
om alle momenten van vrolijk plezier,
om alle vriendschap, gemeenschap en liefde,
om alle verrukking van kunst en cultuur.
Om alle getuigen wier woorden nog spreken,
om alle opwekkende mooie verhalen,
om alle goede gebaren en wenken,
om alle dromen en daden van hoop.
Om dè"laatste der dagen, het diepste geheim,
als alle' tranen zullen worden afgewist
en alle ogen zullen worden geopend
in het zoete licht van de morgen:
Halleluja, halleluja, halleluja!
N. Schuman
Oude begraafplaats Gorcum
